Przykładem takiego spojrzenia jest analiza „przebiegów organizacyjnych” (4.4.4.), rozważanych łącznie z roz­członkowaniem instytucji na komórki organizacyjne, przez które „przebiegają” tworzywa poddawane przetworzeniu. Spojrzenie statyczne polega na abstrahowaniu od czas«wego następstwa zda­rzeń; jego przykładem może być rozpatrywanie przestrzennego rozmieszczenia miejsc pracy, budynków i całych fabryk albo analiza zależności jednych jednostek organizacyjnych od dru­gich. Spojrzenie dynamiczne wymaga z kolei abstrahowania od stosunków pozaczasowych: w polu widzenia pozostają tylko pro­cesy funkcjonowania i/albo rozwoju instytucji, np. opis kolej­ności operacji składających się na obróbkę określonego wytworu przemysłowego, terminarz czynności potrzebnych w toku pisa­nia pracy magisterskiej lub plan rozwoju gospodarczego kraju. Nie możemy bowiem równocześnie skupić uwagi na strukturze rzeczy i strukturze zachodzących w niej procesów.