Mogą nie dostrzec nauki płynącej z danej sytuacji i oczywistej dla innych dzieci, gdyż właśnie były na pełnych obrotach, zajęte czymś zupełnie innym. Niemniej bardzo korzystne dla uciążliwych dzieci jest, gdy potrafią zrozumieć, jakie umiejętności pomogą im wejść do danej grupy, zwrócić na siebie uwagę, negocjować, rozwiązywać problemy. Uparciuchy, którym zawsze wszystkiego mało, źle reagują na jakiekolwiek ograniczenia. Nie chcą przestrzegać zasad, czekać, aż przyjdzie ich kolej do zabawy, domagają się uwagi i respektowania ich terytorium (nieważne, czy są w piaskownicy, czy w domu przyjaciela).
SYTUACJA: Twój sześcioletni syn wyszedł na całe popołudnie do swojego przyjaciela, który jest w tym samym wieku. Dzwoni telefon – to matka przyjaciela syna. Zdenerwowanym tonem oświadcza ci: „Obawiam się, że chłopcy muszą się rozstać. Zaczęli się kłócić o to, który siądzie przy stacji gier wideo, po czym David uderzył Jareda i Jaredowi leci krew z nosa. David chyba powinien już iść do domu”.
CO ZROBIĆ: Oczywiście najpierw przeproś i zainteresuj się krwawiącym nosem Jareda. Odbierając syna, powiedz mu, by przeprosił przyjaciela, a matce chłopca wyjaśnij, że właśnie pracujecie nad agresją u Davida, więc może kiedyś jeszcze chłopcy będą mogli się razem pobawić.