Główne dzieło Barnarda [Barnard 1958] nie będące ani książką psychologiczną, ani socjologiczną wyciąga w zakresie ogólnej teorii organizacji wnioski zarówno z psychologicznych, jak i socjologicznych osiągnięć eksperymentu Hawthorne i póź­niejszych badań podobnego typu. Barnardowi zawdzięczamy też wiele niezmiernie cennych narzędzi myślowych. On pierwszy wprowadził pojęcie „systemu współdziałania” równoznaczne z szeroko pojmowaną organizacją w sensie struktury wewnętrz­nej rzeczy zorganizowanych. On opracował koncepcję porówny­wania „wkładów (contributions) człowieka we wspólny wysiłek z tym, co na niego przypada ze wspólnie osiągniętych wyników. Jemu zawdzięczamy pojęcie bodźców (nie tylko materialnych) oddziałujących dodatnio i ujemnie. On wprowadził pojęcie „sfe­ry obojętności”, czyli sfery takich zachowań się, które można spowodować przez wydanie polecenia.