Inspiracje, dążenia i pragnienia ukierunkowują człowieka. Skłaniają do zastanowienia się nad światem oraz nad samym sobą. W człowieku istnieje zmysł piękna – muzyka, poezja, sztuka wywołują w nim uczucie zachwytu – im bardziej ten zmysł jest rozwijany i zaspokajany, tym większe wywołuje potrzeby. Człowiek zawsze pragnie wiedzieć więcej i lepiej. Dzięki temu może poznać siebie samego – swoją tożsamość i odkryć sens swego życia. Dążenie do prawdy nie jest jednak łatwe. Stwierdzenie, że poznanie ludzkie jest ograniczone, nie upoważnia nas do relatywizmu, np. „prawdy nie ma, jest nieosiągalna, każdy ma swoją prawdę”. We wzajemnej wymianie opinii można dojść do pogłębienia prawdy. Prawda wymaga szczerości. Mowa jest manifestowaniem siebie, jest relacją międzyludzką. Każdy człowiek pragnie szacunku, czci, poważania i doceniania ze strony innych ludzi, by mógł spokojnie żyć i rozwijać się w swoim środowisku pracy i współpracować z innymi, pragnie motywacji.