Z reguły jednak komórki organizacyjne instytucji nie fun­kcjonują w tak cieplarnianych warunkach. Przeciwnie, sytuacje są zmienne i nie można ich w pełni przewidzieć, funkcjonowanie poszczególnych komórek i działania ludzi natrafiają na niespo­dziewane opory i podlegają błędom, w splocie działań co chwila powstają naprężenia i luki. Dlatego z reguły do koordynacji nie wystarcza wzajemna informacja i dobra wola (choć są to koniecz­ne jej warunki), lecz potrzebny jest jeszcze koordynator, bieżąco informowany o wszelkich zakłóceniach i uprawniony do podej­mowania decyzji zmierzających do usuwania naprężeń, zanim wystąpią luki, i do „wiązania” tego, co się w splocie działań zer­wało. Jest to jedna z funkcji kierownika na każdym szczeblu hie­rarchii, niekiedy zaś funkcja, w której kierownikowi pomaga (lecz nie zwalnia go z niej) dyspozytor lub komórka dyspozytorska.