Jeżeli „przypadkiem konkretnym” nie jest funkcjonowanie całej instytucji, lecz jakiś drobniejszy fragment jej funkcjono­wania, to w badaniach takich często stosuje się też techniki spe­cyficzne — obmyślone przede wszystkim jako narzędzia badań diagnostycznych, zmierzających do projektowania usprawnień pracy indywidualnej — np. obserwacja ciągła, samoobserwacja kontrolowana, chronometraż, obserwacja migawkowa, rejestracja przebiegów pracy z pomocą listy pytań kontrolnych na kartach przebiegów, wykresach sznurkowych i innych, kartach czynności jednoosobowych, wieloosobowych i osobowo-maszynowych na kartach czynności obu rąk, za pomocą filmowania, sporządza­nia cyklogramów, chronocyklogramów itp.Szczegóły dotyczące tych technik czytelnik znajdzie w litera­turze specjalnej w języku polskim [Mreła 1965] [Badanie pracy 1967], [Bursche J. 1965], [Filipkowski 1965], [Trzcieniecki 1964] [Kaminsky… 1966], [Smith G. 1963, rozdz. V, VI i XI], nie licząc bardzo obfitej literatury w językach obcych.