Dyrektywa koordynacji jest blisko związana z „prawem har­monii” sformułowanym przez K. Adamieckiego (por. 2.2.1.). Jest ona też w swej treśći bliska postulatowi integracji w sensie tego słowa nadanym mu przez T. Kotarbińskiego. Postulat ten brzmi: „scalać czynności składowe w całość jak najprzydatniejszą do ce­lu” [Kotarbiński 1969, s. 202].W tym znaczeniu i ja się dotąd posługiwałem terminem „integracja”. Chcąc jednak dostosować terminologię tego podręcznika w miarę moż­ności do całej lektury obowiązkowej i biorąc pod uwagę centralne znacze­nie pojęcia, które J. Kurnal nazywa tym właśnie terminem „integracja” rozumianym jednak inaczej, niż to powyżej podałem, będę się nim w tej książce posługiwał w znaczeniu nadanym mu w pracach J. Kumała (5.4.4.).Koordynację rozumiem natomiast szeroko: jako włączanie do działania wszystkich i tylko tych elementów (ludzi wykonujących określone czynności i innych zasobów spełniających określone funkcje), które są niezbędne do zapewnienia powodzenia, i to ta­czanie ich tak, aby elementy te maksymalnie przyczyniały się dc powodzenia całości (instytucji, zespołu, lub ich fragmentów) — a więc włączanie ich we właściwej jakości i ilości i we właściwej chwili.