Matema­tyczna teoria tylko wtedy mimo takich uproszczeń zachowuje pośrednią przydatność dla praktyki, gdy uproszczenia dotyczą czynników ze względu na dane zagadnienie stosunkowo mało istotnych i gdy istnieje pełna świadomość tych uproszczeń. Tak jest np. w mechanice teoretycznej, gdy rozpatruje się ruch ciał bez uwzględnienia tarcia, które ten ruch hamuje, lecz dla celów praktycznych, znając konkretne warunki działania danego mecha­nizmu, można zawsze wprowadzić ściśle obliczoną poprawkę ra­chunkową. Dopóki jednak system pojęć danej nauki, wyrażanych w języku potocznym, nie jest dostatecznie sprecyzowany — a w zakresie teorii organizacji dość daleko nam jeszcze do takiego, mniej więcej powszechnie uznanego systemu — próby matema- tyzacji łatwo mogą prowadzić na manowce. Nie znaczy to, aby próby takie należało odkładać ad calendas graecas (w nieskoń­czoność). Przeciwnie, trzeba je podejmować — na razie fragmen­tarycznie, a następnie z coraz szerszymi horyzontami. Tylko bowiem dzięki takim próbom nauka o organizacji będzie kiedyś mogła wejść w wyższe stadium rozwoju, dawno już osiągnięte np. przez nauki przyrodnicze — w stadium matematyzacji.