Można przytoczyć przykłady, że wysiłki utrzymu­jące się poniżej pewnej granicy (którą tylko empirycznie można ustalić i która oczywiście jest różna zależnie od oporu pokony­wanego przez wysiłek) dają stosunkowo mniejszy wynik liczony na „jednostkę wysiłku” niż wysiłki odpowiednio większe. Właśnie dlatego „energiczność działania” uznaliśmy za jedną z postaci jego sprawności w znaczeniu uniwersalnym.Nadmierne natomiast wzmaganie wysiłku, przysłowiowe wybieranie się „z armatą na muchę” również obniża korzystność i ekonomiczność działania, a nawet w skrajnych przypadkach może prowadzić do działań niekorzystnych i nieekonomicznych.Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że także zalece­nia aktywizacji działania nie należy traktować w sposób absolut­ny. Minimalizacja interwencji nie jest więc również, podobnie jak aktywizacja działania (i jak poprzednio rozpatrywane wytyczne specjalizacji i „rozszerzenia pracy”), wytyczną bezwarunkową.