Spośród ujęć tego typu, nie nastawionych na rozwiązywanie zagadnień optymalizacyjnych, lecz na matematyczne ujęcie teoretycznych zagadnień organizacji, warto z polskiej literatury przypomnieć szereg prac zaini­cjowanych przez ówczesną Pracownię Ogólnych Problemów Organizacji Pracy [Rapoport 1962], [Bartoszyński 1962 i 1963], [Hellwig 1963], [Szaniawski 1963], [Pawlak 1963 i 1966], [Ekel 1963], [Hojnacki 1963], [Greniewski 1965], Dalsze idące w tym kierunku prace są w toku w Za­kładzie Prakseologii PAN. Warto też wspomnieć o pracach W. Sadow­skiego [1964 i 1966], Podobne nastawienie reprezentują ostatnie prace H. Stonerta i J. Koniecznego. Z literatury zagranicznej na szczególną wzmiankę zasługują pionierskie prace J. Marshaka np. [1957]. Modę zwalczania, a ściślej mówiąc wykpiwania, „mitów orga­nizacyjnych” zawdzięczamy H. A. Simonowi — wielkiemu ucz­niowi wielkiego nauczyciela Ch. I. Barnarda. Simon zauważył niewątpliwie trafnie, że wielu „zasad organizacji” od dawna lansowanych jako powszechnie „obowiązujące” w praktyce albo wcale się nie przestrzega, albo przestrzega się tylko częściowo lub w wyjątkowych przypadkach, i nazwał takie zasady „mita­mi organizacyjnymi”.