Niektórzy autorzy przyjmują jako problem centralny zagad­nienie (różnie zresztą pojmowane) rozpiętości albo zasięgu kie­rowania (4.3.1.).Najpełniejszy przegląd publikacji z tej dziedziny zawiera rozprawa doktorska J. Dzidy, nie opublikowana jeszcze w chwili pisania tych słów; nie wymieniam tu licznych innych krajowych i zagranicznych książek koncentrujących się około tego zagadnienia, bo będę musiał powrócić do tej sprawy. Niniejszą książkę (i inne swoje opracowania) wyobrażam so­bie jako odrębne, prakseologiczne ujęcie ogólnej teorii organiza­cji i zarządzania, zogniskowane wokół samego pojęcia organiza­cji. Charakterystyczną cechą tego ujęcia jest dążenie do jak naj­pełniejszego skorzystania z prakseologicznego systemu pojęć i twierdzeń, rozwiniętego, jak już wiemy, najgruntowniej w Trak­tacie o dobrej robocie [Kotarbiński 1969]. Staram się też jak najbardziej zbliżyć do realizacji postulatów konkretyzmu i ade­kwatności twierdzeń — por. [Prakseologia a postulaty… 1967].