W celu odcięcia się od myśli Bogdanowa, Kierżencew odmawiał jed­nak naukowej organizacji pracy charakteru „oddzielnej nauki”, uważając ją tylko za zbiór danych z różnych dyscyplin naukowych i doświadczenia praktycznego” [Kierżencew 1925, s. 7].Druga „platforma”, opracowana przez Gastiewa, nie wiązała nadziei na polepszenie stanu organizacji ze spontaniczną inicjatywą mas, domagała się tworzenia państwowych wyspecjalizowanych instytutów badawczych i aktywnej działalności administracji państwowej. Rozważania ogólno-te- oretyczne —• jako, zdaniem zwolenników tej koncepcji, odwodzące uwagę od konkretnych, usprawnień — uważała ona za szkodliwe. Program ten odpowiadał kierunkowi działalności Centralnego Instytutu Pracy utworzo­nego w r. 1920, powołanego „do wszechstronnego badania pracy i produk­cji w celu jej racjonalizacji” [Babin 1965], Dyrektorem tego instytutu był właśnie Gastiew. Koncepcja Gastiewa, jak już wiemy (2.3.3.), zwyciężyła. W rezultacie tego zwycięstwa, następnie (w latach trzydziestych) sil­nie podtrzymywanego przez państwową administrację gospodarczą, roz­wój badań nad organizacją poszedł w Związku Radzieckim po linii daleko posuniętej specjalizacji i zatrzymał się na długie lata (mówiąc językiem wykresu 2.1.4.-1.) na najniższym poziomie abstrakcyjności.