Jak wielkie mogą być te korzyści, o tym niech zaświadczy przykład ogłoszony w prasie w dniach pisania tej książki. Oto notatka „Trybuny Ludu” (nr 22/1967 z 11VIII 1967): „W Zakładach Azotowych w Puła­wach — mimo że zainstalowano tutaj nowoczesne maszyny i urządzenia, a technologia produkcji oparta jest na ostatnich osiągnięciach techniki światowej — baczną uwagę przywiązuje się do ruchu wynalazczego i po­stępu technicznego.Jednym z najciekawszych wynalazków jest projekt inż. Hanny Radtke i Mieczysława Johana dotyczący wykorzystania odpadowego dotychczas w zakładach lotnego dwutlenku węgla do produkcji ciekłego dwutlenku węgla do celów spożywczych i wytwarzania suchego lodu.Przyjęcie tego projektu i zlokalizowanie w Puławach jednej wytwór­ni umożliwiło zaniechanie kosztownej budowy trzech dużych wytwórni ciekłego dwutlenku węgla i suchego lodu w różnych regionach kraju. Jednocześnie zastosowanie taniego surowca przyniesie gospodarce narodo­wej oszczędności oceniane na około 80 min zł rocznie. Cenny jest także projekt inż. Kremera, dotyczący zmian w technolo­gii produkcji na dwóch liniach produkcyjnych — IV i V wytwórni mocz­nika „Puław I”, które oddane zostaną do eksploatacji w przyszłym roku. Dzięki zastosowaniu tego projektu zakład obniży o 28 min zł rocznie kosz­ty produkcji mocznika”.