Czy to — z organizacyjnego punktu widzenia — oznacza, że trzeba lub można zaniechać kontroli? Z pewnością nie. Oznacza to jednak, że trzeba rozważyć stopień i formy jej stosowania oraz określić moment, w którym powinno nastąpić zmniejszenie jej nasilenia i jednoczesny wzrost zaufania do ludzi.Można sądzić, że przyjęta w r. 1969 na II Plenum KC PZPR zasada tworzenia planów „od dołu” stanowi wyraz tego właśnie wzrostu zaufania władz do kwalifikacji fachowych i postaw moralno-politycznych obywa­teli.Drugą okolicznością wartą rozważenia, gdy rozmyślamy o  przyczynach stosunku współczesnego Polaka do pracy i o środ­kach polepszenia tego stosunku, jest sprawa przeciętnego pozio­mu wynagrodzenia. Mamy do dyspozycji interesujące opracowanie tego zagadnienia [Kalecki 1964] oraz [Zienkowski 1963]. Nie wchodząc w szczegóły stwierdzamy na podstawie opublikowanych tam danych, że w r. 1960 dochody realne ludności wiejskiej były znacz­nie wyższe niż w r. 1937. Realne płace robotników zatrudnionych (tj. na­wet po wyeliminowaniu ważnych społecznie skutków praktycznej likwi­dacji trwałego bezrobocia) były w porównaniu z r. 1937 przeciętnie o 45% wyższe niż przed wojną.