Jako drugi przykład rozważmy organizm biologiczny. „Rzecz” na pewno zorganizowana. Mniej więcej normalnie funkcjonujące jej części wyraźnie przyczyniają się do jej powodzenia, pojmowanego jako przetrwa­nie, rozwój i z reguły rozmnażanie się całości. W konsekwencji łatwo wy­kazać, że w organizmie zachodzą wszystkie inne relacje, któreśmy uznali za charakterystyczne dla rzeczy zorganizowanych: dające się zaobserwo­wać stosunki między częściami, pozwalające rozpatrywać go jako system; funkcjonalne zróżnicowanie części, zależność „powodzenia” części od po­wodzenia całości; możność skoncentrowania uwagi na strukturze prze­strzennej (anatomia) bądź na czasowej strukturze funkcjonowania (fizjolo­gia). Zauważymy, że (wyjąwszy ingerencję hodowcy) nauka i tu nie zna wprawdzie organizatora, pomyślanego jako ktoś zachowujący się świado­mie i dowolnie, lecz postuluje mechanizm przystosowany, który by doskonalił organizację wewnętrzną organizmu pod wpływem zmian w otoczeniu.