W oryginalnym określeniu T. Kotarbińskiego i w dawniej przeze mnie stosowanym objaśnieniu słowa „instytucja” zamiast „zasoby” figurował termin „aparatura”. W Traktacie o dobrej robocie czytamy mianowicie: „Zespół to personel instytucji, instytucja to rzecz złożona z personelu i aparatury” [Kotarbiński 1969, s. 107]. Termin „aparatura” zastępuję obec­nie słowem „zasoby”, ponieważ w rozumieniu terminu „aparatura” wy­stępuje pewna chwiejność. Przez aparaturę można mianowicie rozumieć „ogół tworzyw, narzędzi i wszelkich przedmiotów pomocniczych, którymi posiłkują się wchodzące w skład zespołu współdziałające osobniki” [tamże] i tak ze swej strony stale się tym pojęciem posługiwałem. W tym znacze­niu aparatura jest synonimem „zasobów” zdefiniowanych jako „rzeczy, którymi się posługujemy lub możemy posłużyć w działaniu” [Zieleniew­ski 1967a, s. 213]. Podobnie zdefiniowaliśmy aparaturę w propozycjach defi­nicyjnych słownika prakseologicznego: „ogół rzeczy,którymi   -posługuje się sprawca” [„Materiały Prakseologiczne” zesz. 8/1963, s. 73] wyliczając tam wyraźnie jako składniki aparatury „narzędzia, pomieszczenia i two­rzywo”.