W naszym kraju nadzieję na polepszenie obecnego stanu rze­czy pod względem rozsądnej zachęty dla „racjonalizatorów i wynalazców można wiązać z uchwalonymi w sierpniu 1967 r. przez Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów nowymi zasadami obliczania efektów ekonomicznych przynoszonych przez wyna­lazki pracownicze [„Trybuna Ludu” nr 234/1967, z 24 VIII 1967].Pisząc o społecznej praktyce organizacji w krajach socjali­stycznych nie można pominąć milczeniem losów organizacji spo­łecznych ruchu „naukowej organizacji”.„W pierwszych latach po zwycięstwie Wielkiej Socjalistycz­nej Rewolucji w Związku Radzieckim społeczny ruch naukowej organizacji pracy rozwijał się bardzo pomyślnie. Sprzyjało temu wielkie osobiste zainteresowanie tymi sprawami stale okazy­wane przez Lenina. Za jego życia jednym z ogniw wykonania gigantycznego zadania uprzemysłowienia Kraju Rad, zacofanego wówczas i zniszczonego przez wojny zewnętrzne i wewnętrzne, miała się stać właśnie naukowa organizacja pracy. Jej osiągnięcie leninowska partia rozpatrywała na równi z realizacją planu GOELRO” [Babin 1965].