W niemieckich uniwersytetach zaczęto już w XVII w. wykładać wiadomości wchodzące w skład tzw. kameralistyki, potrzebne urzędnikowi .państwowemu. Jeden z późniejszych przedstawicieli tego kierunku Lorenc v. Stein (1815—1890), którego, nawiasem mówiąc, F. Engels” zalicza do „mędrkujących spekulatywnych filozofów, którzy przekładali zagraniczne twierdzenia na niestrawny język heglowski” [Marks… 1949, t. 1, s. 342], traktował teorię administracji publicznej jako wiedzę o zorganizowanej działalności społeczeństwa w ogóle, podczas gdy prawo administracyjne reguluje w sposób precyzyjny tę działalność w określonym czasie.Nawet w Anglii — mimo niebiurokratycznego wówczas charakteru administracji — zainaugurowano już w połowie XIX wieku szereg ba­dań w różnych urzędach, rozpoczynając od ankiety z 3 XI 1848, doty­czącej skarbowości. Badania te prowadzono w celu wykrycia sposobów zdobycia najlepszych funkcjonariuszy i podtrzymania wydajności urzędów. Na wiele więc lat przed tayloryzmem zrodziła się pierwotna\ y teoria administracji publicznej ograniczająca naówczas przedmiot,,’ swych zainteresowań do urzędów państwowych i traktująca administrowanie jako wykonywanie władzy państwowej.