Sw. Tomasz poucza, że żadna władza nie może czynić w społeczeństwie tego, czego nie uczynił sam Bóg, nie może pozbawić ludzi wolności. Ludzie zdaniem św. Tomasza muszą zaakceptować pewne rygory, porządek, w którym wolność się urzeczywistnia. Porządek hierarchiczny jest zgodny z prawem natury, a nierównorzędność ról nie gwałci jego reguł. Pierwszy dokument dotyczący praw człowieka: Magna Charta Libertatum – Wielka Karta Swobód – odzwierciedla późniejszą myśl św. Tomasza. Wielka Karta Swobód wydana przez Jana bez Ziemi 15 czerwca 1215 r. określała prawa stanów w Anglii. Stanowiła początek konstytucyjnych ograniczeń władzy królewskiej i podstawę wolności obywatelskiej: „żaden człowiek nie może być ani aresztowany, ani uwięziony, ani wyzuty z mienia (…), jak tylko na podstawie legalnego wyroku równych mu oraz na podstwie prawa krajowego”. Szlachta polska również uzyskała od Władysława Jagiełły immunitet nietykalności: Neminem captivabimus nisi iure victum – nikogo nie uwięzimy bez wyroku sądowego na mocy przywilejów z 1425, 1430 i 1433 r.