Po pierwsze, pomaga dziecku ująć złe uczynki w słowa, podkreślając wagę sprawy. Po drugie, zamyka sprawę: kara wymierzona, przeprosiny wypowiedziane, życie toczy się dalej. Po trzecie wreszcie, oficjalne usprawiedliwienie się dziecka jest bardzo efektywne, trudno bowiem boczyć się na kogoś, kto prosi o wybaczenie, a jeszcze trudniej, gdy w drzwiach pojawia się dziecko z listem w dłoni, w którym napisało, jak bardzo mu przykro.
Ostatnio moja ośmioletnia córka gościła dwie koleżanki. Dziewczynki najpierw bawiły się zgodnie, lecz już w porze lunchu zaczęły skakać sobie do gardła. Córka ma energiczną i upartą naturę, chce być przywódcą i zwycięzcą każdej gry, tymczasem jej koleżanki nie chciały się z nią zgodzić, więc każda zabawa kończyła się łzami. Co mogę zrobić, by taka sytuacja więcej się nie powtórzyła?