Podobne myśli można znaleźć w dziełach szeregu pisarzy wcześniejszych od owych tzw. klasyków „naukowego zarządzania” lub, jak pód wpływem francuskiego popularyzato­ra idei taylorowskich, H. Le Chateliera, zwykło było się mówić w Europie, „naukowej organizacji pracy”.Myśli takie kształtowały też praktykę gospodarczą wielu przemy­słowców wcześniejszych od „klasyków” naukowej organizacji pracy. W li­teraturze jako jednego z pierwszych prekursorów tego kierunku myśle­nia wymienia się zwykle poza Ch. Babbagem [Zieleniewski 1967a, s. 39] Roberta Owena (1771—1858) znanego skądinąd jako jeden z pierwszych działaczy ruchu spółdzielczości produkcyjnej i spółdzielczości spożywców.Niezależnie od swych reformatorskich pod względem społecznym koncepcji spółdzielczych Owen wprowadzał w kierowanych przez siebie przedsię­biorstwach tekstylnych i propagował jako pisarz metody odnoszenia się do robotników bardziej po ludzku, niż to powszechnie wówczas było przy­jęte; były to metody bliskie współczesnym koncepcjom (2.2.3.). Między innymi domagał się on skrócenia czasu pracy do 12 godzin zawierają­cych l’/2-godzinną przerwę na obiad [Urwick 1957, s. 52].