Thompson wiąże ten podział z dychotomicznym podziałem spo­sobów „strategii badawczych”, czyli patrzenia na instytucje jako na „sy­stemy zamknięte” lub „otwarte”. Pierwsza „strategia badawcza” prowadzi poprzez poszukiwanie rozwiązań nie obciążonych niepewnością do budowy „modeli racjonalnych”, druga „strategia” liczy się z obserwowaną w rze­czywistości niepewnością i prowadzi do posługiwania się modelami, które ją uwzględniają. Do pierwszej grupy zalicza Thompson teorie „klasyczne” (nazwane w tej książce technologiczno-fizjologicznymi) i teorie adminis­tracyjne włącznie z teoriami biurokracji. Jako przykłady drugiej grupy wymienia Thompson teorie organizacji nieformalnej (np. koncepcje Roet- lisbergera i Dicksona — zob. 2.2.3.) a także szkołę Ch. Barnarda omówio­ną również w ustępie 2.2.3. [Thompson 1967, s. 3—7]. Bardzo popularna (choć przez niektórych z powodu niedostatecznej systematyczności surowo krytykowana) jest klasyfikacja Koontza; jego artykuł pt. The Jungle of Management Theories można znaleźć w wielu zbiorach i wypisach .