Poruszony tu problem był w lutym 1962 r. przedmiotem kilku kolej­nych naukowych posiedzeń w ówczesnej Pracowni Ogólnych Problemów Organizacji Pracy PAN na podstawie „wstępnych tez do dyskusji” przed­stawionych przez S. Chajtmana. Po przedstawieniu historii problemu re­ferent stwierdził m. in., że „nie wnikając w szczegóły poglądów różnych autorów i ujmując rzecz krańcowo można byłoby stwierdzić, że z jednej strony istnieje tendencja negowania odrębności organizacji produkcji w warunkach socjalizmu i traktuje się organizację wyłącznie jako pew­nego rodzaju techniką organizatorską, niezależną od warunków ustroju społeczno-ekonomicznego. Drugie stanowisko podkreśla daleko idącą od­rębność cech organizacji produkcji w socjalizmie”. Zgodnie z przedstawionym tu stanowiskiem referent wypowiedział pogląd, że „źródła odrębności w organizacji produkcji przedsiębiorstw socjalistycznych i kapitalistycznych mogą tkwić wyłącznie w stosunkach społeczno-ekonomicznych, a przede wszystkim w stosunkach własnościo­wych. Z różnicy stosunków własnościowych wynikają różnice pomiędzy celami działania przedsiębiorcy — kapitalisty i przedsiębiorstwa w warun­kach socjalistycznych. W pierwszym przypadku dominującym celem jest uzyskanie możliwie maksymalnych zysków. W drugim przypadku dominu­jącą podstawą działalności jest zaspokojenie potrzeb w gospodarce naro­dowej. Planowanie w skali gospodarki narodowej (a nawet międzynarodo­wej) i usunięcie kapitalistycznych stosunków klasowych tworzą nowe możliwości i torują drogi dla doskonalenia organizacji.