Najlepiej byłoby, gdyby nasze dzieci lubiły siebie takimi, jakie są, a tymczasem uciążliwe cechy charakteru obniżają ich samoocenę – zwłaszcza gdy przez nie mają kłopoty w szkole lub nie mogą nawiązać przyjaźni. Dziecko, które bez przerwy koncentruje się na swych wadach, ma złe samopoczucie, może wymagać wizyty u terapeuty. Po wejściu w wiek młodzieńczy być może dołączy do innych typowych nastolatków przechodzących przez etap bicia się w pierś za wszystko – okres wcale nie tak nietypowy, jednak zazwyczaj krótkotrwały, przeplatany okresami wiary w siebie i dobrego humoru. Czy reakcje emocjonalne twojej pociechy są mocno przesadzone? Czy wścieka się i awanturuje przez cały dzień? Czy jego agresja przeraża ciebie i jego samego? Ponieważ teraz już znasz jego normalny poziom emocji, z łatwością zauważysz, kiedy zaczynają one narastać. U normalnych dzieci – nawet tych uciążliwych – najsilniejsze negatywne reakcje z czasem zaczynają zanikać. A jeśli twój syn czy córka nadal odpowiada na przeciwieństwa losu i życiowe trudności w sposób zupełnie nieproporcjonalny do sprawy, oznacza to, że czuje się przytłoczone kłopotami, więc pomoc z zewnątrz mogłaby być bardzo przydatna.