Istotnie tak się to w praktyce naj­częściej dzieje. Pozorność prostoty tego przejścia polega na tym, że nie każdy system aksjomatów tak dobranych prowadzi do praktycznie przy­datnego systemu dedukcyjnego twierdzeń. Aby system taki mógł być przydatny, konieczne jest, by owo ogólne doświadczenie ż/ciowe było wsparte nie tylko wybitną inteligencją i wyjątkowo trafną intuicją auto­ra, lecz także trwającą z reguły przez wiele pokoleń pracą w dziedzinie precyzowania pojęć formułowanych z początku opisowo i jakościowo, a dopiero z czasem poddających się formalizacji przy zachowaniu wy­mogu odzwierciedlania stosunków zachodzących obiektywnie. Aby zaś aksjomaty mogły być ujęte w sposób skwantyfikowany i nadal mogły odzwierciedlać relacje rzeczywistych zjawisk, konieczne jest wypraco­wanie i sprawdzenie metod mierzenia zjawisk społecznych (por. [Ziele­niewski 1967a, s. 242] i [Zieleniewski 1966a, s. 77—83], a z literatury zagra­nicznej przede wszystkim [Measurement, Definitions… 1959]). Wszystko to jest — jeżeli chodzi o całość teorii organizacji i zarządzania — jeszcze dość daleko przed nami, a fragmentaryczne próby stanowią dopiero pierwsze, konieczne i obiecujące, ale nie w pełni jeszcze zadowalające kroki.