Minimalizacja interwencji, celowa w pewnych okolicznościach, może być szkodliwa w innych. Z reguły wymaga ona zresztą, jak zobaczymy, uprzedniej aktywizacji w celu przygotowania sy­tuacji, w której minimalizacja stanie się najwłaściwszym sposo­bem zachowania się.Z zagadnieniem tym wiąże się problem, co lepiej: naprawiać szkody, czy też zawczasu im zapobiegać. Odkładanie interwencji do czasu aż szkody się ujawnią — zgodne na pozór z wytyczną minimalizacji interwencji — może prowadzić do sytuacji, których opanowanie będzie wymagało interwencji o wiele kosztowniej­szej niż same czynności zapobiegawcze. Ale przesadne stosowanie zabiegów mających zapobiec szkodom, które na razie nie grożą, może się okazać marnotrawstwem.Należy stwierdzić, że „czyności zachowawcze i zapobiegaw­cze mniej na ogół bywają kosztowne od czynności permutacyjnych” [Kotarbiński 1969, s. 155], przy czym czynności zachowaw­cze i zapobiegawcze polegają na spowodowaniu, aby nie nastą­piła zmiana stanu rzeczy, a czynności „permutacyjne” — na umyślnym powodowaniu zmiany.