Szkoła procesu zarządzania (inaczej „uniwersalistyczna” w tym zna­czeniu, że jej tezy stosują się do wszelkich dziedzin działalności społecz­nej), do której Koontz zalicza m. in. siebie samego. Learned i Sproat nazywają ją „szkołą klasyczną” i jako przykłady podają L. Gullicka i L. Urwicka stwierdzając, że szkołę tę cechuje niedocenianie czynnika ludz­kiego.Szkoła empiryczna (oparta na analizie doświadczeń praktycznych), której reprezentantem może być E. Dale [1960],Szkoła zachowania się ludzi (behavioralna) oparta na studiowaniu osobowości i grup, która stanowi z grubsza odpowiednik omówionego przeze mnie wyżej typu „psychologizującycli” teorii organizacji i za­rządzania.Szkoła procesu socjalnego traktująca zarządzanie jako system spo­łeczny. Z podanych przez autora przykładów (Ch. Barnard, a więc za­pewne przede wszystkim [Barnard 1958] i Simon) zdaje się wynikać, że szkoła ta w ujęciu Koontza nie jest identyczna z tym, co wyżej nazwałem socjologizującym typem teorii organizacji i zarządzania.Szkoła podejmowania decyzji (identyczna zapewne z typem teorii opierających się na rozwiązywaniu problemów i podejmowaniu decyzji).