Procesy zachodzące w takim systemie (np. kolejne obiegi części po określo­nych orbitach wzajemnie od siebie zależnych) też musimy w tym znacze­niu uznać za „zorganizowane”. Części takiej „całości złożonej” są funkcjo­nalnie zróżnicowane: inna jest w utrzymaniu równowagi dynamicznej sy­stemu np. funkcja Słońca, a inne każdej z planet. Można zauważyć za­leżność powodzenia części od powodzenia całości (np. trwanie Ziemi w określonych granicach zmieniających się- temperatur jest zależne od jej odległości od Słońca, zdeterminowanej przez wszystkie siły oddziałujące na nią w ramach Układu Słonecznego). Można rozpatrywać wzajemne po­łożenie części w każdej „bezwymiarowej chwili” czasu (budując np. nieru­chomy model Układu Słonecznego), ale można też rozpatrywać całość ze względu na siły powodujące w nim wzajemne przemieszczanie się części. Nauka nie zna organizatora takich rzeczy zorganizowanych, lecz bada me­chanizm ich adaptacji do ewentualnych zmian w ich otoczeniu.