Rozważania nasze prowadzą do ogólnego wniosku, że przewa­żająca większość problemów tej części teorii organizacji stanowi dyskusję wzajemnie ze sobą sprzecznych tendencji występują­cych w praktyce organizowania. Przezwyciężenie tych sprzecz­ności wymaga z reguły rachunku, w którym organizator, mniej lub bardziej intuicyjnie, dąży do maksymalizacji lub minimali­zacji jakiejś funkcji, często funkcji wielu zmiennych. Wydaje się, że uświadomienie sobie tej okoliczności powinno skłaniać do poszukiwania metod, dzięki którym rachunek ten mógłby być prowadzony równie ściśle, jak obecnie prowadzi się rachunek matematyczny, który w równie skomplikowanych sy­tuacjach merytorycznych ma umożliwić wybór optymalnej de­cyzji. Takie „badania operacyjne” problemów organizacyjnych są jeszcze sprawą przyszłości. Otwartym problemem jest też obmyś­lenie metod matematycznych, które by pełniły w tym zakresie rolę spełnianą w stosunku do badań operacyjnych przez progra­mowanie liniowe i podobne do nich sposoby rachunku.