Pasma działań różnych podmiotów splatają się z sobą również nie byle jak, lecz w określony, zamierzony celowy sposób. I jeżeli sposób ten ulegnie zakłóceniu, gdy cze­goś w nim zabraknie, coś się spóźni, coś zostanie wykonane nie w tym czasie lub miejscu, gdzie było potrzebne, albo nie w ten właśnie sposób, jakiego oczekiwano, cały splot działań staje się mniej skuteczny, a z reguły także mniej korzystny i mniej eko­nomiczny. Znaczenie koordynacji wzrasta w miarę komplikowa­nia się struktur organizacyjnych i w miarę wzrostu uzależnienia każdej części całości zorganizowanej od innych jej części.W zgranych zespołach o ustalonym toku działań (np. w grun­townie przez dyrygenta wyszkolonej orkiestrze wykonującej na podstawie nut dobrze sobie znany utwór) koordynacja takiego splotu działań może następować bez interwencji specjalnego organu koordynacyjnego. Warunkiem takiej „samokoordynacji” jest jednak albo całkiem niezmienne powtarzanie cyklu działań przy bezwzględnej zgodności z planem znanym wszystkim człon­kom zespołu (nuty w orkiestrze), albo bardzo ścisła i szybka wza­jemna informacja.