„W każdej rewolucji socjalistycznej po rozwiązaniu zadania zdobycia władzy przez proletariat… nieuchronnie wysuwa się na pierwszy plan podstawowe zadanie stworzenia wyższego niż ka­pitalizm systemu społecznego, a mianowicie: podniesienie wy­dajności pracy, a w związku z tym (i w tym celu) stworzenie wyższej organizacji pracy” [Lenin 1954, t. 27, s. 262],„Wydajność pracy — to w ostatecznym rachunku rzecz naj­istotniejsza dla zwycięstwa nowego ustroju społecznego” [Lenin 1956, t. 29, s. 422]. Ta podstawowa myśl przenika całą społeczną praktykę organizacyjną krajów budujących socjalizm.Lenin w całej pełni doceniał zależność wzrostu wydajności pracy od ulepszenia jej organizacji. Stwierdziwszy, że „podnie­sienie wydajności pracy wymaga przede wszystkim zapewnienia bazy materialnej wielkiego przemysłu” i zwróciwszy uwagę na (cytowane już przeze mnie) znaczenie „poziomu wykształcenia kultury szerokich mas”, Lenin pisał dalej: „warunkiem rozwoju ekonomicznego jest również wzrost dyscypliny mas pracujących, umiejętności pracowania, sprawności, intensywności pracy, lep­szej jej organizacji” [tamże, s. 263].