Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. wprowadziła nowy środek ochrony wolności i praw człowieka i obywatela, jakim jest skarga konstytucyjna. Skarga konstytucyjna występuje w konstytucjach państw europejskich. W naszym umocowaniu prawnym skarga konstytucyjna nie jest kolejnym środkiem odwoławczym od decyzji administracyjnej lub orzeczenia sądu, świadczy o tym dotychczasowa praktyka. Niewiele skarg rozpoznano od wejścia w życie konstytucji, przede wszystkim ze względów proceduralnych. Szacuje się, że rozpoznano ich 1%. Art. 79 ust. 1 konstytucji stanowi: „każdy, czyje konstytucyjne wolności lub prawa zostały naruszone, ma prawo, na zasadach określonych w ustawie, wnieść skargę do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zgodności z konstytucją ustawy  lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o jego wolnościach lub prawach albo o jego obowiązkach określonych w konstytucji”.