Papież Jan XXIII uczył, że „każdy człowiek jest osobą, to znaczy istotą obdarzoną rozumem i wolną wolą”. Człowiek jako istota rozumna i wolna ma przyrodzoną godność naturalną, a według chrześcijaństwa także godność nadprzyrodzoną. Dzięki tym przymiotom duchowym i tej szczególnej godności człowiek powinien być szczęśliwy. Niestety, ludzie często własnej godności nie doceniają, są zagubieni. Doświadczają różnych dążeń przeciwstawnych. Pragną cieszyć się pełnią życia i jednocześnie boją się. Pragną wyjść innym naprzeciw, a jednocześnie dążą do potęgi i panowania. Zatem jaka jest natura człowieka? Na to pytanie trudno odpowiedzieć. Sformułowano wiele teorii dotyczących natury człowieka. Do najbardziej rozpowszechnionych należą psychologiczne koncepcje natury człowieka: behawiorystyczna, poznawcza, psychoanalityczna i humanistyczna. Każda z tych teorii ma zalety, ale i wady, bowiem dotyczy raczej określonej sfery niż całokształtu uwarunkowań natury człowieka.