Twórczość naukowa Adamieckiego znalazła wyraz głównie w licznych opracowaniach fragmentarycznych publikowanych na łamach czasopism fachowych. Znaczną część tych artykułów uczniowie jego zebrali już po śmierci autora w formie książko­wej [Adamiecki 1938].  Spośród polskich działaczy naukowej organizacji pracy warto przypomnieć też E. Hauswalda (1868—1962), z którego inicja­tywy wprowadzono na Politechnice Lwowskiej w r. 1904 wy­kład pt. Organizacja i zarząd przedsiębiorstw przemysłowych. Był to pierwszy w europejskich szkołach wyższych wykład tego rodzaju [Fabiańska 1967]. Dzięki pracom K. Adamieckiego, E. Hauswalda i ich uczniów Polska znalazła się w okresie międzywojennym w czołówce kra­jów, w których rozwijała się nauka o organizacji w ówczesnym ujęciu — dziś często obdarzanym określeniem ujęcia „klasycz­nego”. Ustępowaliśmy wówczas niewątpliwie Stanom Zjednoczo­nym i Francji, móżna jednak śmiało zaryzykować twierdzenie, że staliśmy na równi np. z Anglią, a w zakresie teorii (nie prak­tyki) wyprzedzaliśmy takie kraje, jak Niemcy lub Włochy. Do­tyczyło to także działalności dydaktycznej.