Umiejętne zastosowanie tej dyrektywy niewątpliwie sprzyja zarówno skuteczności, jak i korzystności oraz ekonomiczności działania, wobec tego przestrzeganie jej można uznać za warunek sprawności ogólnej.Problem specjalizacji występuje zarówno w pracy niekierowniczej, jak i w pracy kierowniczej. To właśnie było punktem wyjścia (w znacznej części chybionej) taylorowskiej koncepcji „funkcjonalnego zarządzania” (2.2.1). Współczesne nam badania empiryczne wyjaśniają przyczyny niepowodzenia tej koncepcji. Tak np. wyniki badań na pewno nie potwierdziły ogólnie przy­jętej opinii, że specjalizacja na polu kierowania jest bezpośrednim rezultatem wzrostu”. Następną parą przeciwstawnych wytycznych jest zalecenie aktywizowania działania własnego, które powinno być łagodzone zaleceniem minimalizacji interwencji. Pierwsze z tych zaleceń wskazuje na konieczność nieszczę- dzenia wysiłków w działaniu i opiera się na obserwacji, że wzrost skuteczności działania (po przekroczeniu dolnego progu skutecz­ności) jest w przybliżeniu wprost proporcjonalny do utrzymują­cego się w rozsądnych granicach wzrostu aktywności podmiotu działającego.