Szczególnie, oczywiście, należy unikać stwarzania sytuacji — w danym przedziale działania — nieodwracalnych. Jeżeli sytu­acja nieodwracalna jest zarazem sytuacją, w której nie można osiągnąć celu działania, to dane działanie okazuje się przeciwskuteczne w „najgorszym” znaczeniu spośród omówionych przez nas wyżej (3.3.2.). Można przeciwdziałać temu niebezpieczeństwu zo­stawiając sobie świadomie „otwartą drogę odwrotu”. Tak np. gdy w Polsce w r. 1962 postanowiono znaczną część budownictwa mieszkaniowego prowadzić możliwie tanio, tak aby za pomocą tych samych zasobów zbudować więcej mieszkań i w tym celu w wielu mieszkaniach trzeba było zrezygnować z łazienek, słusznie postawiono sobie drogę odwrotu, postanawia­jąc pozostawić w każdym mieszkaniu wolne pomieszczenie, któ­re w przyszłości będzie można przeznaczyć na łazienkę.