W formacji socjalistycznej uspołecznienie podstawowej masy środków produkcji sprawia, iż ostatecznym celem działalności gospodarczej staje się zaspokojenie potrzeb. Ich ocena następu­je, a przynajmniej powinna następować, nie ze względu na ma­ksymalizację zysku producenta, lecz ze względu na ich społecz­ną hierarchię. Zysk poszczególnych socjalistycznych przedsiębiorstw nie jest przy tym wcale sprawą społecznie obojętną. Ale tak jak zaspokojenie potrzeb jest w formacji kapitalistycznej wa­runkiem osiągnięcia celu, którym jest maksymalizacja zysku — tak w formacji socjalistycznej zysk („akumulacja finansowa”) * jest w zasadzie warunkiem osiągnięcia celu, którym jest zaspoko­jenie potrzeb społecznych.Dlatego właśnie, mimo całkowicie przeciwstawnej treści spo­łecznej, tkwiącej u podstaw działania socjalistycznych i kapita­listycznych instytucji gospodarczych, ilościowo więcej różnic w formach organizacyjnych ma charakter przejściowy niż trwały wiąże się raczej z kwalifikacjami pracowników, z poziomem ogólnej kultury, z zamożnością kraju osiągniętą przezeń w danym historycznym okresie, z wyposażeniem w aparaturę techniczną — niż z tymi podstawowymi różnicami treści społecznej.