Tylko w niektórych ośrodkach (w szczególności w Uniwersytecie Uralskim) pamiętano o ogólnych zagadnieniach nauki organizacji. Tak np. w r. 1958 w Swierdłowsku odbyła się konferencja na tematy związane z naukową organizacją pracy w przemyśle, na której zresztą tylko nielicz­ne referaty miały charakter ogólny (por. „Biuletyn Towarzystwa Nauko­wego Organizacji i Kierownictwa nr 5/6/1959, s. 48).Jeszcze w r. 1965 M. Babin uważał za potrzebne nawoływać do „przy­wrócenia praw samej nauki o naukowej organizacji pracy” [Babin 1965], mimo że już wówczas w dużej mierze spełniły się przewidywania, któ­rym dałem wyraz jeszcze w r. 1964, pisząc w zakresie doceniania nauki o  organizacji: „ostatnio… w Związku Radzieckim i w innych krajach obo­zu socjalistycznego można zaobserwować zwrot na lepsze” [Zieleniewski 1967a, s. 31], Istotnie „z końcem 1965 r. z inicjatywy ekonomistów Ural- skiego Uniwersytetu otwarto społeczny instytut naukowej organizacji pracy, który zamierza się stać ośrodkiem wymiany doświadczeń” [Nikołajew 1967, s. 16],„W naszych czasach naukowa organizacja pracy uzyskuje pierwszoplanowe znaczenie jako nowy czynnik budowy społe- cseństwa komunistycznego”. „Podczas gdy jeszcze całkiem nie­dawno naukowa organizacja pracy była sprawą entuzjastów, to te­raz troska o jej wdrożenie staje się obowiązkiem służbowym każ­dego inżyniera, każdego kierownika gospodarczego”.