W  praktyce z powodu swej pracochłon­ności chyba dość rzadko i tylko fragmentarycznie stosowana — polegałaby na przejściu od uogólnień niższego szczebla budowa­nych przez poszczególne „nauki praktyczne” do uogólnień naj­szerszych, wchodzących w skład teorii organizacji i zarządzania.Czytając książki dotyczące poszczególnych instytucji zarządzanych natrafiamy nieraz na twierdzenia sformułowane zbyt wąsko, „przymierza­my je do kilku innych rodzajów instytucji i widząc, że się tam spraw­dzają, przyjmujemy je do zbioru twierdzeń teorii ogólnej. Droga ta ułatwia nagromadzenie przykładów pochodzących z różnych dziedzin działalności. Ułatwia to wyłożenie poszczególnym grupom słu­chaczy ogólnych myśli teorii organizacji.  Na jego podstawie badacz dokonuje intuicyj­nego wyboru konkretnych indywidualnych przypadków i prze­prowadza ich badanie (13), analizując funkcjonowanie całych instytucji lub wybranych fragmentów tego funkcjonowania (naj­częściej poszczególnych przebiegów procesu produkcyjnego lub procesu zarządzania). Wybiera się mianowicie przypadki uważa­ne za najbardziej typowe dla sytuacji dających się możliwie precyzyjnie opisać. Przypadki takie poddaje się jak najszcze- gółowszej obserwacji analitycznej przeprowadzonej za pomocą wymienionych już technik.