I tylko w sensie metodologicznym omawiane tu cechy działa­nia zależą całkowicie od działającego. Tylko też w tym znacze­niu możemy dążyć do formułowania wytycznych sprawnego dzia­łania. Nie przestała być prawdą myśl tkwiąca u podstaw przy­słowia: „Chłop strzela, a Pan Bóg kule nosi” ani piękne sformuło­wanie Engelsa „Rzadko tylko dzieje się to, co pożądane… jednostki działające zamierzają osiągnąć pewne cele, ale rzeczywiste wy­niki ich czynów są czymś niezamierzonym”Wielokrotnie już w toku dotychczasowych wywodów zwra­całem uwagę czytelnika na konieczność dostosowania praktycz­nego działania zarówno do celu, do którego ono zmierza, jak do wewnętrznych i zewnętrznych warunków, w których się odbywa— np. (2.1.4.), (2.1.6.), (2.1.7.). Otóż przynajmniej niektóre cele działania („fachowe”, „branżowe” itp.), są różne w różnych dzie­dzinach działalności. Różnią się też z reguły, i to bardzo, warunki działania.