Dlatego za­równo w toku badań, jak i przy wykładaniu ich wyników musi­my — pamiętając’ zawsze o najgłębszej jedności struktur rzeczy i struktur zdarzeń — celowo odrywać uwagę albo od jednej, albo od drugiej sprawy. Chcąc zatrzymać uwagę na szczegółach struk­tur rzeczy musimy oderwać ją chwilowo od procesów, musimy, innymi słowy, rozpatrywać stan struktury w danej chwili czasu, tak jak gdyby czas nie biegł, a przynajmniej jak gdyby nie za­chodziły w nim żadne zdarzenia wywołujące choćby- tylko przej­ściowe zmiany struktury. Chcąc natomiast skupić uwagę na prze­biegu procesów, czyli na strukturze zachodzących zdarzeń, mu­simy ją oderwać od podłoża tych zmian, czyli od tych elementów struktury, które w danym okresie nie ulegają zmianie. Jeżeli zmiany są przejściowe i „odwracalne”, będziemy o nich mówili jako o nie naruszających „równowagi dynamicznej” w struktu­rze danej rzeczy. Jeżeli zmiany struktury mają charakter — w badanym okresie czasu — „nieodwracalny”, trwały, to naru­szają one dany stan równowagi dynamicznej i prowadzą do no­wego, zmienionego stanu równowagi.