W okresie wspomnianego w poprzednim ustępie wielkiego zaintereso­wania sprawami naukowej organizacji pracy przed pierwszą wszechzwią- zkową konferencją w tej sprawie (1921 r.) zarysowały się w Związku Ra­dzieckim różne kierunki badań. Istnieli jeszcze zwolennicy, ostro już wówczas potępianej, uniwersalnej nauki organizacyjnej A. A. Bogdanowa (prawdziwe jego nazwisko brzmiało Malinowski), o której niżej parę słów. A. Jermański deklarował się jako przeciwnik tayloryzmu i stojąc na stanowisku badań fizjologicznych pracował nad określeniem optymalnej intensywności pracy. Zarzucano mu, że ten punkt widzenia utrudnia ko­nieczne naówczas dążenie do jej wzmożenia. Gastiew domagał się grun­townych badań cząstkowych problemów organizacyjnych oraz kładł nacisk na szkolenie robotników w zakresie sposobów wykonywania pracy. P. Kierżencew, organizator i przywódca „Ligi Naukowej Organizacji Pracy” krytykował prace Gastiewa, twierdząc, że zagadnienia czysto organiza­cyjne są w nich za mało uwzględniane. Sam zaś propagował przede wszy­stkim oszczędzanie czasu we wszelkich formach jego „zużycia” (stąd też Liga Naukowej Organizacji Pracy miała pierwotnie nazwę „Ligi Czasu” — 2.3.3.).