W swych pismach poświęconych taktyce rewolucji Lenin wie­lokrotnie podkreślał ważność wyboru odpowiedniej chwili działa­nia. W pewnych sytuacjach, gdy należało uważać moment za właściwy do uderzenia, było to zalecenie działania. „Obowiąz­kiem rewolucyjnych przywódców było… nie przeoczyć momentu, kiedy uzbrojenie robotników i wpływ rewolucji niemieckiej mo­gły od razu rozstrzygnąć sprawę” [Lenin 1957, t. 30, s. 20].W innych sytuacjach, gdy samoczynny rozwój wydarzeń zapew­niał realizację celów proletariatu, mimo stosowania przezeń za­sady minimalizacji interwencji, z tej samej zasady wynikało za­lecenie kunktacji: „może dzień jutrzejszy będzie wymagał od nas natężenia wszystkich sił i rzucenia wszystkiego na jedną kartę… Dziś natomiast wiemy, że wojska imperialistów niemieckich same przez się ulegają rozkładowi” [Lenin 1954, t. 28, s. 116]. Omawianą obecnie parę wytycznych można by ująć jako przeciwstawienie postulatu antycypacji w działaniu i postulatu kunktacji.