Po takiej weryfikacji twierdzenia, uzyskane na drodze dedukcyjnej, powinny się okazać niesprzeczne z twierdzeniami ogólnej teorii, uzyska­nymi poprawnie za pomocą pozostałych metod, i stanowić wraz z nimi spójny system teoretyczny naszej nauki (5).Którąkolwiek byśmy jednak obrali drogę, zawsze na każdej z nich pozostają w mocy cztery, stare i mądre maksymy Descartesa, które w skrócie można wyrazić, jak następuje:„nie przyjmować nigdy żadnej rzeczy za prawdziwą, dopóki nie poznam jej oczywiście jako takiej”,„każdą z rozpatrywanych trudności podzielić na tyle cząstek, na ile* się da, i ile będzie potrzeba dla lepszego jej rozwiązania”, „prowadzić myśli… zaczynając od przedmiotów najprostszych i najłatwiejszych do poznania”,„wszędzie czynić wyszczególnienia tak dokładne i przeglądy tak powszechne, abym był pewny, iż nic nie opuściłem” [Descar- tes 1918, s. 18].Drugą z tych maksym — z pewnością niezmiernie ważną, ale czyż o wiele ważniejszą od pozostałych? — „odkryto” niedawno na nowo i lansuje się ją jako jedną z „metod rozwiązywania problemów ’ lub „heurystyczną metodę (procedurę) programowa­nia .