Nie jest przypadkiem, że kraje budujące socjalizm rozwijają się „na bazie najwyższej techniki” [Stalin 1952, s. 44]. Muszą one uwzględniać najnowsze osiągnięcia techniczne, bo gdyby ich nie uwzględniały, nie mogłyby już nie tylko dogonić i przegonić krajów kapitalistycznych — ale nawet dotrzymać im kroku. A wtedy utrzymanie się i rozwijanie socjalistycznej formacji społecznej znalazłoby się pod znakiem zapytania. Organiczny związek socjalizmu i najwyższych osiągnięć tech­niki nie jest więc frazesem, który można by odrzucić z powodu braku sympatii do autora zacytowanego wyżej wyrażenia. Nie jest też tylko postulatem. Stoi za nim rzeczywistość — m. in. po prostu dlatego właśnie, że socjalizm w naszym rozumieniu tego terminu rozwija się, jak dotąd, w krajach technicznie po­przednio zacofanych. Budując swoje fabryki nie muszą więc one demontować przestarzałych, lecz jeszcze zdatnych do użytku urządzeń. Mogą budować zakłady pracy nie tylko nowe, ale i no­woczesne. I jeśli tu i ówdzie niezupełnie tego przestrzegano, były to wyjątkowe przypadki popełnionych błędów, sprzecznych zarówno z istotą ustroju, jak i z praktycznymi jego możliwoś­ciami.