Wiemy wprawdzie, że zmiany w nadbudowie nie od razu nadążają za zmianami bazy. Wiemy też, że nie wszystkie konsekwencje zmian ustro­jowych następują samoczynnie, a przekształcenie możliwości w rzeczy­wistość wymaga świadomego wysiłku. Ale chcielibyśmy, by subiektywne postawy naszych pracowników jak najszybciej dostosowały się do zmie­nionych warunków obiektywnych. Chcielibyśmy, by nastąpiło to jak naj­łatwiej. Uświadamiamy ludzi o tym, co obiektywnie jest prawdą i zbyt łatwo jesteśmy skłonni wierzyć, że to wystarcza, aby ich postępowanie uległo odpowiedniej zmianie. Wprowadzamy różne, kolejno się zmienia­jące formy współzarządzania przedsiębiorstwami przez załogę, aby robot­nicy „poczuli się współgospodarzami”, mimo że zakres tego współzarzą­dzania jest z natury rzeczy ograniczony i nie może być szerszy, póki wśród na­szych załóg przeważa pierwsze pokolenie przybyszów ze wsi, nie rozumieją­cych i nie mogących rozumieć skomplikowanej problematyki przemysłowej.