Twórca prakseologii T. Kotarbiński dawno już także postulo­wał powstanie innej nauki bardziej ogólnej niż prakseologia. Nazywa on ją „teorią zdarzeń”. Nauka ta rozwija się obecnie dość intensywnie (głównie w Ameryce) pod nazwą „ogólnej teorii systemów”. Jej koncepcja polega na twórczym wykorzy­staniu analogii pomiędzy strukturami organizmów żywych, nie­których typów maszyn oraz instytucji ludzkich. Mimo istotnych różnic między tymi rodzajami „systemów”, niektóre (właśnie „organizacyjne”) stosunki wzajemne między ich częściami są podobne, niekiedy zaś nawet izomorficzne (tożsame pod wzglę­dem formy) — por. też (2.1.1.). Współczesnym inicjatorem „teorii systemów” jest L. V. Bertalanffy [1956], ale podstawowe myśli tej teorii można odnaleźć już u H. Spencera — por. [Budzanowska 1965, s. 132], a jeszcze wyraźniej rysują się one jako koncepcja „trzech stopni życia” (komórka, organizm, społeczeństwo) u niesłusznie dziś zapomnia­nego wielkiego polskiego myśliciela E. Majewskiego [1908, s. 125—126].