Trzecią parą współwzględnych wytycznych jest zalecenie za­chowania swobody manewru, czyli unikania znalezienia się w sy­tuacji przymusowej, które należy rozpatrywać łącznie z zalece­niem unikania zbędnej zwłoki w działaniu. Pozbawiłby się np. swobody manewru komitet przeciwpowo­dziowy wydając zarządzenie ewakuacji określonego osiedla za­grożonego zalewem. Wykonanie takiego zarządzenia przez lud­ność stawia władze administracyjne w „sytuacji przymusowej”; choćby dane osiedle nie zostało zalane, trzeba zapewnić ewa­kuowanym środki transportu, prowizoryczne pomieszczenia itp., w przeciwnym razie będzie gorzej, niż było. Jeżeli zarządzenie wydano niepotrzebnie, to okaże się ono niezgodne z postulatami ekonomiczności działania, bo jego koszty (wysiłki i wydatki ad­ministracji, straty i niedogodności poniesione przez ewakuowa­nych i tych, którzy mają im dać schronienie) okażą się zmar­nowane.