Podane powyżej przykłady instytucji dobrałem tak, by poka­zać ich różnorodność. W różnorodności tej trzeba wprowadzić ja­kiś ład. Z reguły nie da się tego dokonać za pomocą poprawnej klasyfikacji (spełniającej postulaty rozłączności, całkowitości itd.) [Wójcik 1965, s. 35 i 116—117]. Bardziej nadaje się tu metoda typologiczna [Ziemski 1967b]. Polega ona na myślowym grupowaniu rzeczy i dotyczących ich zdarzeń na podstawie ich cech uznanych za istotne wobec określonego celu poznawczego z uwzględnieniem stopnia nasilenia tych cech.Przez istotność danej cechy ze względu na dany cel poznawczy rozu­miemy tu tę jej właściwość, że stwierdzenie jej rzeczywistego nasilenia po­zwala właśnie z tego punktu widzenia odróżnić daną rzecz (zdarzenie) od innych. Tak np. ze względu na zagadnienie poznawcze „wielkości” rzeczy mogą być istotne jej wymiary liniowe, powierzchniowe lub przestrzenne, ale nie jest istotną cechą np. barwa.