Wzrost społecznego zainteresowania problematyką organizacyjną ob­serwujemy też w innych krajach naszego obozu, szczególnie w Czechosło­wacji, która reaktywowała swój przedwojenny narodowy komitet nauko­wej organizacji i wznowiła cenne uczestnictwo w Międzynarodowym Ko­mitecie Naukowej Organizacji (CIOS). Od szeregu lat nauka organizacji i kierowania (szczególnie jej kierunek administracyjny) uzyskała też pra­wo obywatelstwa na Węgrzech (głównie wśród pracowników). W Polsce Ludowej społeczną działalnością w dziedzinie organizacji pracy zajmowało się reaktywowane bezpośrednio po wojnie Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa (będące kontynuacją międzynarodo­wego Instytutu Naukowej Organizacji). Zlikwidowane w r. 1949 w ramach rozwiązywania wielu innych organizacji społecznych Towarzystwo reakty­wowało się ponownie po ośmioletniej przerwie w maju 1957 r. i od tego czasu rozwija się pomyślnie, choć nie bez przejściowych trudności. W połowie 1967 r. Towarzystwo liczyło ok. 5000 członków zwyczajnych i nadzwyczajnych oraz około 200 członków popierających (instytucji), którzy grupowali się w 56 oddziałach, delegaturach, kołach zakładowych i komisjach; poza tym przy oddziałach funkcjonowało kilkadziesiąt sekcji problemowych.